click to view the translation

Klicken Sie hier, um die Übersetzung zu sehen

Kliknutím sem zobrazíte překlad

Kobierzyce

Cobilwitz (1257), Koberwitz (1333), Rȍsslingen (1937), Kobierowice, Kobierów (1946), Kobierzyce (1948)

 

Z kolekcji Karola Bykowskiego

Pocztówka wysłana w 1905 roku

  1. Pomnik poświęcony mieszkańcom Kobierzyc poległym podczas wojny z 1870 roku (nie istnieje)
  2. Pałac przebudowany w XIX wieku w stylu historyzmu, obecnie siedziba Urzędu Gminy Kobierzyce
  3. Budynek poczty (obecnie budynek mieszkalny, ul. Robotnicza 16)
  4. Budynek dworca kolejowego; połączenie kolejowe Kobierzyc z Wrocławiem nastąpiło w 1884 roku
  5. Sklep v. R. Krusche (obecnie ul. Robotnicza 3)

 

  1. Pałac, widok od strony parku. Obecnie w pałacu ma swą siedzibę Urząd Gminy Kobierzyce
  2. Tarcza herbu gminy Kobierzyce podzielona jest na trzy pasy: żółty, zielony i czerwony, na których (od góry) znajdują się emblematy: dolnośląski orzeł, inicjał gminy, kształtem nawiązujący do węzła bielańskiego oraz krzyż maltański symbolizujący pobyt zakonu joannitów w Tyńcu nad Ślęzą
  3. Wnętrze pałacu, widok na główną klatkę schodową z polichromowanym stropem
  4. W parku przypałacowym znajduje się duży staw z fontanną, przy którym rosną m.in. okazałe wierzby oraz ozdobny potężny buk czerwony
  5. Stacja kolejowa w Kobierzycach; 1 czerwca 1884 r. uruchomiono 20-kilometrową trasę z Wrocławia do Kobierzyc przez Bielany i Domasław; rok później linia została przedłużona do Strzeblowa. W 2021 r. przeprowadzono rewitalizację linii, aby po prawie dwudziestoletniej przerwie znów mogły ruszyć w trasę pociągi osobowe z Wrocławia przez Sobótkę do Świdnicy

Przypuszcza się, że nazwa miejscowości pochodzi od imienia Kobier lub od słowa kobier oznaczającego „kobierzec, ręcznie tkany dywan”. Pierwotnie wieś była własnością książęcą, później należała do wrocławskich mieszczan i rodów szlacheckich.
Kobierzyce to duża wielodrożnicowa wieś (2061 mieszkańców, stan na 15.08.2021), która od 1975 r. pełni funkcję siedziby władz gminy Kobierzyce.
W północnej części wsi znajduje się zespół pałacowo-parkowy. Pałac zbudowany został w 1730 r. w stylu barokowym przez ówczesnych właścicieli majątku – rodzinę Kȍnigsdorffów. W XIX w.
z inicjatywy Carla von Ratha, pioniera w branży cukrowniczej (tablica pamiątkowa na bocznej ścianie budynku), pałacowi nadano bardziej reprezentacyjny charakter. Obiekt przebudowano w stylu historyzmu – neobaroku i neorenesansu; powstały wtedy dwa skrzydła boczne, dawny ogród zamieniono na park krajobrazowy z dużym stawem. Spółka rodzinna von Rathów posiadała majątek wielkości 460 ha, a w Kobierzycach cukrownię, gorzelnię i fabrykę melasy, sieć kolejki wąskotorowej łączyła aż dwadzieścia folwarków.

W 1924 r., na zaproszenie właścicieli pałacu, hrabiów von Keyserlingk, Kobierzyce odwiedził Rudolf Steiner – filozof, twórca antropozofii, który wygłosił w okresie Zielonych Świątek cykl wykładów dla właścicieli majątków ziemskich pt. Podstawy wiedzy duchowej dla powodzenia w rolnictwie. Wizyta Steinera w Kobierzycach uznawana jest za początek rolnictwa biodynamicznego na świecie (tablica pamiątkowa znajduje się przy bocznym wejściu do pałacu).

Plafon na klatce schodowej I piętra

W pałacu od 1997 r. mieści się Urząd Gminy Kobierzyce, dawny reprezentacyjny hol pełni funkcję biura obsługi klienta, duża jadalnia to sala ślubów, a w reprezentacyjnej sali na pierwszym piętrze, tzw. salonie błękitnym, odbywają się spotkania Rady Gminy.

W miejscowości znajduje się szkoła podstawowa, przedszkole i żłobek, urząd pocztowy, ośrodek zdrowia, dom kultury, biblioteka, hala sportowo-widowiskowa, stacja kolejowa i dworzec autobusowy oraz stadion sportowy.

 

 

 

 

Kobierzyce

Odkrywanie „największej tajemnicy”, czyli wizyta pewnego filozofa 

źródło: wikipedia.pl

W okresie Zielonych Świątek w 1924 roku w Kobierzycach na zaproszenie małżeństwa von Keyserlingk gościł filozof, mistyk, wizjoner, reformator szkolnictwa – Rudolf Steiner. Pamiątkowa tablica nawiązująca do wizyty Steinera znajduje się na frontowej ścianie pałacu, przy bocznym wejściu. Dlaczego wizyta Steinera w Kobierzycach była ważna i przeszła do historii?

Zarówno mistrz Steiner, jak i uważająca się za uczennicę filozofa Johanna von Keyserlingk byli osobami nietuzinkowymi. Johanna już jako dziecko odkryła w sobie umiejętność jasnowidzenia. Bardziej interesowała ją ezoteryka i rozwój duchowy niż świat zewnętrzny, w którym jej despotyczny ojciec był współwłaścicielem olbrzymiej cukrowniczej spółki „vom Rath, Schoeller & Skene”. W 1918 roku, już jako dojrzała kobieta i mężatka, hrabina spotkała się osobiście ze Steinerem, odbyła długą rozmowę o swym duchowym rozwoju i zwierzyła ze swych nadprzyrodzonych zdolności. Od tego spotkania całkowicie poddała się wpływom antropozofii (duchowej szkoły stworzonej przez filozofa), została uczennicą Steinera i stosowała się w życiu do jego rad. Za namową filozofa małżeństwo von Keyserlingk przeprowadziło się do Kobierzyc i to tutaj gościło antropozofa, który spędził w pałacu kilkanaście dni. Podczas Zielonych Świątków Steiner wygłosił cykl wykładów „Podstawy wiedzy duchowej dla powodzenia w rolnictwie”, na których dwa razy dziennie zbierał się spory tłum rolników, okolicznej szlachty, sympatyków antropozofa

i osób szukających niezwykłych wrażeń. Filozofa bowiem otaczała atmosfera niesamowitości. Część gości przyjeżdżała z Wrocławia do Kobierzyc specjalnie uruchomionym w tym celu składem pociągu. Przedsięwzięto specjalne środki ostrożności (Steiner wcześniej doświadczył napaści prawicowych bojówek) i specjalny gość miał swojego osobistego ochroniarza. Sam hrabia Carl von Keyserlingk, uzbrojony w pistolet, czuwał w nocy pod drzwiami sypialni Steinera.

Tablica pamiątkowa na pałacu w Kobierzycach

Kobierzyckie wykłady miały przekonać rolników do uprawy ziemi bez użycia sztucznych nawozów. Steiner odkrywał przed słuchaczami „największą tajemnicę”, jaką jest użyźnienie gleby zgodnie z naturą, układem ciał niebieskich i wiedzą duchową.

Kontrowersyjne wywody filozofa dotyczące chociażby sposobów nawożenia gleby (z zastosowaniem krowiego rogu wypełnionego krowimi odchodami
i zakopanego na pewien czas w ziemi, aby gnój w rogu ściągnął całą astralną energię ze swego otoczenia) do dzisiaj mają gorących zwolenników, szczególnie
w produkcji ekologicznej, np. przy uprawie winorośli, a teoria o „kosmicznym” oddziaływaniu na urodzajność ziemi jest popularna wśród działkowców siejących, sadzących i zbierających plony według kalendarza biodynamicznego opartego na cyklu faz Księżyca.

 

 

 

 

 

Johanna von Keyserlingk https://reverseritual.com/johanna-von-keyserlingk-vessel-for-the-etheric-christ/

Dzięki hrabinie Johannie von Keyserlingk (z domu Skene) i pobytowi Rudolfa Steinera w Kobierzycach wiemy, jak wyglądały wnętrza kobierzyckiego pałacu w latach 20. XX wieku. Ówczesna właścicielka w swoich wspomnieniach starała się przekazać potomnym wszystko, co zapamiętała z pobytu swego mistrza. A oto fragment opisujący hol i główną klatkę schodową:

„Dom miał około sześćdziesięciu pokoi. Do środkowej części z tarasem nad podjazdem przylegało lewe i prawe skrzydło, dzięki czemu z tyłu mógł powstać ogród
z pięknie kwitnącymi kolorowymi krzewami […] z przytulnego holu szło się po czarno-białych marmurowych płytkach i krętych schodach z ciemnego buka na górę, mijając potężnego, zastrzelonego dla mnie w Norwegii, łosia. Czerwone aksamitne zasłony okalały duże okno z witrażem. Stary gdański zegar i wyrzeźbiony model statku, wiszący w kącie nad okrągłym stołem, sprawiały, że pomieszczenie było bardzo przytulne”.

 

 

 

Tekst i zdjęcia: Marta Miniewicz
(zdjęcie nr 9 i plafon ze zbiorów KOK)